02.12.2018 – Wie aan een 50-plusser Sleepy Shores van het orkest van Johnny Pearson laat horen, zegt meteen… : “Douwe Egberts koffie, … lekkere koffie”.
Want de muziek is in de jaren ’70 en ’80 gebruikt voor de radio- en televisie-reclames van Douwe Egberts koffie.
Johnny Pearson (overleden in 2011) was componist, arrangeur, songwriter en orkestleider.
Hij schreef het nummer “Autumn Reverie”. Dat zegt je misschien niets. Maar in de uitvoering van The Carpenters (onder de titel Heather) werd het bekend als de muziek onder de Rob Out speech op 31 augustus 1974 (“…dat spijt mij … voor Nederland…”). En als de muziek onder de rubriek ‘De plaat en zijn verhaal’ in de Nederlandse Top 40 op Radio Veronica.
Twee andere wapenfeiten van Johnny Pearson: Oprichter van Sounds Orchestral (dat heeft enkele tunes op zijn naam) en componist van de muziek voor televisieseris All Creatures Great and Small.
Naast muziekmaker en daarmee maker van grammofoonplaten was het werk van Johnny Pearson ook te horen op muziekbibliotheken. Zoals KPM Music en APM Music. Deze beroemde serie grammofoonplaten met ‘muziek per strekkende meter’ grossierde (en doet dat nog steeds) in zogeheten productiemuziek.
Net zoals grote toneelnamen de STER-reclame nodig hebben om hun geld mee te verdienen hebben componisten muzieklibraries nodig. Uiteraard om brood op de plank te hebben. Johnny Pearson bevond daarmee zich in goed gezelschap, als je ook de namen Keith Mansfield en Syd Dale in dat rijtje ziet. Blader maar eens door het grote oeuvre van KPM Music of APM Music. Met een kopje koffie erbij…
herkennen. Jakker een fragment door Shazam of Soundhound (die net wat beter is) en je wordt doorgaans op je wenken bediend. Toen we elf jaar geleden het Tunesboek uitbrachten bij Nijgh & Van Ditmar was het nog andere koek. Met een pasje van de Fonotheek van het NOB trokken we een diagonaal door het omroeparchief, elke keer met minstens 200 geluidsdragers in boodschappentassen naar huis dragen om te checken of de tunes en jingles uit persoonlijke notities en BUMA-lijsten ook wel echt tunes en jingles waren. Maar nog steeds bieden de muziekherkenningsprogramma’s geen soelaas als de muziekbedjes uit jinglepakketten zijn geleend. Dat moet je nog steeds zelf ontdekken als je die jinglepakketten beluistert. Deze viel vandeweek zomaar een tune uit de boom: de lange orkestfiller van Pepper Tanner voor WNOP, in 1970 custom gemaakt (op wensen van de klant). A. J. Beirens kreeg het demobandje kennelijk in handen en maakte in 1974 een lange en meertalige ID voor Radio Atlantis. Hoor maar.
