Archives

De jingles van Insurance Lane 4631 in Dallas – deel 2



21.01.2025 Insurance Lane Dallas 4631 in Dallas, Texas, VS. Een gebouw(tje) met een inmiddels lange jinglehistorie. Deze week een artikel over dat gebouwtje, in 2 delen. Vandaag deel 2.

In 1977 kreeg het pand aan de Insurance Lane 4631 een nieuwe eigenaar: ene Jon Wolfert, jonge ondernemer en jinglefanaat. Hij zette daar het bedrijf JAM op, samen met zijn vrouw Mary Lyn. Ook Chris Kershaw ging daar aan de slag. Het pand werd ingrijpend verbouwd, eigenlijk bleven alleen de muren overeind. Er kwamen studio’s en kantoren. Kijk maar naar de foto hierboven met Mary Lyn Wolfert. Het JAM-logo kwam er te hangen in 1978, terwijl er net een zangsessie bezig was voor radiostation WLS in Chicago. Tussendoor werd er even een foto genomen, waarop Jon Wolfert en John Gehron (WLS) te zien zijn.

Het gebouw in de Thompson Creative-periode – foto Benno Roozen

In 1988 kwam er wéér in ander jinglebedrijf in het gebouw. Dit keer waren het Larry en Susan Thompson die het bedrijf Thompson Creative daar lieten bloeien. Want JAM had inmiddels een eigen studio gebouwd. Dat Thompson daar kwam was tamelijk tegen de zin van Jon Wolfert. Thompson heeft er vele jaren gezeten.

De meer recente geschiedenis van 4141 Office Parkway in Dallas draait toch vooral om kleine bedrijfjes van een heel ander soort, waaronder uit de kappershoek.
Wie de foto’s van nu bekijkt op Google Maps ziet op de achtergrond een immens gebouw van KNOX Heights, dat luxe appartementen herbergt. Dat pand verrees in 2015.
Vandaag-de-dag zit er op het adres Insurance Lane Dallas 4631 – inderdaad – een kapperszaak met de intrigerende naam The Songbird Society, gerund door het kappersechtpaar Jennifer Thomas en Richard Hayler. Zij rijden in een kanariegele Citroen 2CV uit 1965.
(Met dank aan Albert Pleijsier voor het idee)

De jingles van Insurance Lane 4631 in Dallas – deel 1

19.01.2025 – Insurance Lane Dallas 4631 in Dallas, Texas, VS. Een gebouw(tje) met een inmiddels lange jinglehistorie. Deze week een artikel over dat gebouwtje, in 2 delen. Vandaag deel 1.

In maart 1975 werd het betrokken door Chris Kershaw en Rush Beesley met hun bedrijf Sundance. Chris Kershaw (overleden in 2013) was jinglecomponist en -zanger, Rush Beesley kwam van jinglebedrijf Tanner. In het gebouw werden in anderhalf jaar tijd enkele handen vol jinglepakketten opgenomen. Ook werden er grammofoonplaten opgenomen; hele albums en singles, waaronder voor zangeres en model Meri Wilson, die het ver schoot met haar hit Telephone Man. Sundance wad geen lang leven beschoren. Chris Kershaw ging verder in de jingle-industrie, Rush Beesley zette Rushworks op. Dat werkte voor de broadcast- en professionele AV-markten. Hij verkocht zijn bedrijf in 2023.


Korte tijd werden de studio’s aan de Insurance Lane Dallas 4631 verhuurd aan een ander jinglebedrijf; Thunder. Dat was een ‘schuilnaam’ voor het jinglebedrijf Pepper Tanner uit Memphis. Dat wilde de jinglemarkt in Dallas binnendringen, maar niet onder de eigen naam, want die was – in Dallas- niet best. Ook toen werd er slechts een handvol jinglepaketten opgenomen. Pepper Tanner trok na enige tijd de stekker uit Thunder.

Deel 2 van dit verhaal later deze week op Jingleweb.

De jingle-piano van JAM-boss Jon Wolfert


15.08.2023 – Beatles-fans willen alles weten van de piano waarop Ob-La-Di, Ob-La-Da werd gespeeld. (Het antwoord vind je hier.) Zo vinden wij het aardig om te weten dat jingleproducent JAM in Dallas twee dezelfde piano’s heeft die al meer dan 50 jaar in duizenden jingles te horen zijn. We verraden vast het merk: Kawai.

JAM (Jon Wolfert) kocht de piano in 1977 van de Sundance-studio aan 4631 Insurance Lane in Dallas. JAM deed daar in haar vroege jaren veel jingle-sessies. Uiteindelijk kocht Wolfert het pand en bracht er JAM in onder. “Maar ik weet niet wanneer Sundance de piano aanschafte, ik schat begin jaren 70”, schrijft Jon Wolfert desgevraagd.

De voormalige Sundance studio aan 4631 Insurance Lane in Dallas, later JAM en nóg later Thompson Creative.

Op verzoek van jinglefan Albert Pleijsier heeft Jon Wolfert recent de piano van boven tot onder bekeken op zoek naar meer feiten. “Vanavond heb ik hem helemaal bekeken, eronder en erin, op zoek naar iets dat me het modelnummer zou vertellen. Hoewel er op een paar plaatsen Kawai staat, is er niets te vinden over het model. Op het metaal is “No. 500” te lezen, en elders staat “250220”. Maar ik weet niet wat die cijfers betekenen”, aldus Jon Wolfert. Jaren na de Sundance-aankoop schafte Jon nog een twee exemplaar van dezelfde piano aan vanwege de prachtige klank.

In februari 2014 bezoekt jingle-fan Bob Dinan JAM. Jon speelt bij die gelegenheid live op de piano in Studio A en Bob neemt het op. Wie bekend is met jingles herkent het logo van 97 WYNY in New York in de langst denkbare JAM-versie, gecomponeerd in 1979. En gespeeld dus op een Kawai. De jingle-piano van JAM-boss Jon Wolfert.
Luister hieronder naar een montage.
Foto’s: Jelle Boonstra en Benno Roozen.
Met grote dank aan Albert Pleijsier, Jon Wolfert en Bob Dinan.

Dit is ‘m.