21.04.2023 – Ze zijn niet mega-bekend: The Swingle Singers. Een a capella zanggroep van 8 personen (4 vrouwen en 4 mannen), oorspronkelijk opgericht in 1962 in Parijs. Maar 12 jaar later kreeg het concept een herstart in Engeland onder ene Ward Swingle. Een best ingewikkelde historie dus.
Hun klank is zeer herkenbaar en kwam vooral goed uit de verf in klassieke werken zoals die van Mozart en Bach, vaak in combinatie met het zogenaamde scatten. De leden van de eerste zanggroep waren als achtergrondzangers werkzaam voor onder meer Édith Piaf, Charles Aznavour en Michel Legrand.
Lees door onder de afbeeldingen … >>>>
En waarom dit gemeld op Jingleweb? Welnu; de groep heeft ook regelmatig jingles ingezongen voor radiostations en jinglebedrijven. Die laatsten maakten ook wel sound-a-likes jingles met andere stemmen. Luister naar onderstaande montage met jingles voor KRUX 1360 in Phoenix en KJR 950 in Seattle (allebei van producent Pepper Tanner in Memphis) en 2 cuts voor Capital FM London 194 van de groep zelf.
(Met dank aan Albert Pleijsier.)
04.11.2018 – Nee hoor, lang niet alle Amerikaanse jingles kwamen uit Dallas Texas. In Memphis maakten Pepper en Tanner bijna veertig jaar vol. Het bedrijf begon in 1956 als Pepper Sound Studios, eind 1968 gingen ze Pepper Tanner heten en in januari 1973 werd het the William B. Tanner company. En begin jaren tachtig stapte Media General erin en werd het MGBS (Media General Broadcasting Services) tot de boedel in 1989 aan concurrent TM Century werd overgedaan. Jingleweb vlooide de geschiedenis uitgebreid na, twee spades diep dit keer. En diepte op dat de jingleproductie startte als een nevenaciviteit van radiostation WDIA. En dat 
het weldra een echte jinglefabriek ging worden, met twee koortjes: de Peptones en de Pepperwills. Wie zaten er achter het bedrijf? Wie componeerde er? Dat levert mooie verhalen op. Hoe koorleider Ronnie Tutt de drummer werd van Elvis bijvoorbeeld, hoe de FBI uiteindelijk binnenviel en de shabby zaakjes van Bill Tanner ging ontrafelen en de big boss achter de tralies belandde. Pepper en Tanner zaten in bijna een dozijn gebouwtjes, geluidstechnicus Mark Goodman maakte op ons verzoek een plattegrond en voor het eerst wordt inzichtelijk gemaakt hoe het zat. Genoeg nieuws te zien en te beleven op de speciale 
herkennen. Jakker een fragment door Shazam of Soundhound (die net wat beter is) en je wordt doorgaans op je wenken bediend. Toen we elf jaar geleden het Tunesboek uitbrachten bij Nijgh & Van Ditmar was het nog andere koek. Met een pasje van de Fonotheek van het NOB trokken we een diagonaal door het omroeparchief, elke keer met minstens 200 geluidsdragers in boodschappentassen naar huis dragen om te checken of de tunes en jingles uit persoonlijke notities en BUMA-lijsten ook wel echt tunes en jingles waren. Maar nog steeds bieden de muziekherkenningsprogramma’s geen soelaas als de muziekbedjes uit jinglepakketten zijn geleend. Dat moet je nog steeds zelf ontdekken als je die jinglepakketten beluistert. Deze viel vandeweek zomaar een tune uit de boom: de lange orkestfiller van Pepper Tanner voor WNOP, in 1970 custom gemaakt (op wensen van de klant). A. J. Beirens kreeg het demobandje kennelijk in handen en maakte in 1974 een lange en meertalige ID voor Radio Atlantis. Hoor maar.