03.05.2022 – Laten we het ‘oefenen voor het grote werk’ noemen. Of een kleine muzikale jeugdzonde. Hoe dan ook, Jon Wolfert, jingle-boss, -schrijver, -componist en -eigenaar in Dallas, Texas, heeft op 21-jarige leeftijd meegewerkt aan een elpee-box vol met kinderliedjes. 118 stuks, zo zegt de hoes. De opvallend titel: Cock a doodle doo and mother goose too. En Wolfert was niet de enige uit de jingle-bizz die de 4 elpees maakte. De namen op het credit-gedeelte van de hoes spreken boekdelen. Grote jinglenamen deden mee aan het project uit 1973.
Ook leuk om naar te kijken: de hoes. Daarop een foto van een blije familie met de hoes van de plaat. En daarop een foto van een blije familie met de hoes van de plaat. Maar díe hoes is anders. En is op karton geplakt. Omdat de échte hoes er natuurlijk nog niet was. Een Droste-effect in VS-jas.
(Met dank aan Albert Pleijsier)
Archives
Wat is de overeenkomst tussen The Cats en jinglebedrijf JAM?
02.05.2022 – Wat is de overeenkomst tussen de Nederlandse palingsound-groep The Cats en het Amerikaanse jinglebedrijf JAM Creative Productions in Dallas?
Tsja. Dat is weer zo’n vraag. Je kunt daar natuurlijk allerlei loze antwoorden op geven. Maar het enige antwoord dat hout snijdt is: de Larrabee Sound Studios in Los Angeles. Daar waar de Ron Hicklin Singers kind aan huis waren om jingles in te zingen voor JAM in Dallas. Of voor Coca Cola. En daar waar The Cats het album The love in your eyes inzongen.
JAM nam er bijvoorbeeld veel jingles op voor WMGK in Philadelphia, in de reeks Magic music jinglepakketten en voor WPRO in Providence, Rhode Island.
Maar The Cats namen er dus ook op. In 1973. De band was erg populair en had een druk tourschema, wat zijn tol begon te eisen. Zanger Cees Veerman kreeg stemproblemen. Bandlid Piet Keizer verving hem tijdelijk. In 1974 brachten The Cats het album The love in your eyes uit, het jaar ervoor opgenomen in de Larrabee Sound Studios in Los Angeles met sessiemuzikanten. De leden van The Cats deden enkel de zang, de muziek werd gespeeld door Amerikaanse sessiemuzikanten. Eén van de tracks op die plaat was Be my day, een grote hits in Nederland. Cees Veerman zei later over die sessies: “‘Be My Day’ stond bovenaan de hitlijsten, wat geweldig was, maar de rest van dat voorgebakken spul had in de oceaan bij Malibu moeten worden gegooid”.
“De manier van opnemen verschilde nogal met onze eigen werkwijze en dat leverde onder elkaar natuurlijk gesprekstof op als we na afloop van een werkdag in de Larrabee Studio in het tegenoverliggende cafe ‘Lost on Larrabee’ een ‘toddy for the body’ oftewel een afzakkertje namen”, schrijft Arnold Mühren in april 2022 op Facebook.
Op 1 van de foto’s hieronder The Cats en het Amerikaanse productieteam poserend voor de beroemde Larrabee Sound Studios in Los Angeles. Foto Arnold Mühren.
7 PAMS jingles die je – waarschijnlijk – nog nooit hebt gehoord
22.03.2022 – De wekelijkse afleveringen van Jon Wolfert op Rewound Radio maken meer en meer duidelijk hoe veel jingles PAMS en JAM hebben gemaakt zonder dat deze ooit op CD zijn verschenen of op een andere manier in de openbaarheid zijn gekomen. Afgezien van destijds via de zender zelf natuurlijk.
Een aantal cuts voor PAMS series 34C (Music Pow pow power) bijvoorbeeld. De originele demo van de toen opgenomen jingles bestaat uit 15 cuts, gemaakt in 1967 voor WABC in New York, toen deze marktleider de slogan ‘Music power’ voerde. Maar er zijn er 7 gemaakt die nooit op de demo zijn gekomen, waarvan een paar zelfs waarschijnlijk nog nooit op WABC of ergens anders te horen zijn geweest. De klant die wist dat ze bestonden, kon ze gewoon als resing bestellen. Want er was niks geheims aan. Heel veel jinglepakketten bevatten immers beds of varianten die niet ‘naar buiten gaan’.
Jon Wolfert draaide de 7 jingles afgelopen zondag 20 maart in zijn radioshow. Wij hebben ze voor je achter elkaar gezet, zonder het commentaar van Jon Wolfert er omheen.
Bron: PAMS jingles / Rewound Radio.
Het radioprogramma van JAM-boss (en PAMS-eigenaar) Jon Wolfert is er elke zondag op Rewound Radio van 15-18 uur (U.S. Eastern Time), dat was afgelopen zondag van 21-24 uur.
Je hoort het pas als je het weet…
26.02.2022 – Als je het niet weet, dan hoor je het niet. En als je het wel weet, kun je niet anders meer dan dat horen. Waar dit over gaat? Over Focal Point, een jinglepakket dat JAM Creative Productions in Dallas in 1979 maakte voor de nieuws- en sportzender WMAL in Washington DC. Deze AM-zender (WMAL AM 63) had wel geld om een volledig jinglepakket te kopen, maar wilde er álles uit halen.
En dus werden er jingles gemaakt die eigenlijk uit 3 delen bestaan. Elke deel met een gezongen einde. Maar als je van de delen 1 en 2 de instrumentale versie neemt en de 3e gewoon gezongen, dan heb je ineens een bedje van 30 seconden met een gezongen eind. Dus als je de jingle van tevoren goed schrijft en daarna mixt, heb je een gratis 30 seconden-bed per jingle. En als je dan ook nog een paar verschillende schrijvers aan het pakket laat werken, is de variatie extra groot. En dat gebeurde in Focal Point.
Zoals gezegd: Als je het niet weet, dan hoor je het niet. En als je het wel weet, kun je niet anders meer dan dat horen. Luister hier en scroll naar 36:16, of klik op deze link naar Soundcloud, daar hebben we het verhaal even voor je apart gezet.
(Bron: Jon Wolfert op Rewound Radio, zondag 20 februari 2022).
Jeugd-single van jingle-zangeres Abby Holmes
15.10.2021 – Elke zangeres kent het: een plaatje dat je vroeger opnam en dat nooit een echte hit is geworden. Sommige zangeressen kennen er meer dan één.
Jinglezangeres Abby Holmes (die zong voor onder meer JAM) heeft één zo’n voorbeeld uit haar zangeresloopbaan. Zij zong als 14-jarig meisje (We were) Sittin’ in the balcony, en het werd uitgebracht op single. Ze deed dat onder haar meisjesnaam Abby Anderson. Niet dat het plaatje daarna nog iets ‘deed’, maar het bestond in ieder geval.
O ja, het kwam jaren later – in 2013 – nog terecht op een verzamelalbum: ‘Teen Dream Time volume 3, High school heroes & campus cuties”. En daar hoorde het ook thuis: tussen de schoolgirl-liedjes, die in die tijd zéér populair waren.
En voor de historici onder u: ‘(We were) Sittin’ in the balcony’ is niet hetzelfde nummer dat Eddie Cochran in januari 1957 naar de Billboard charts zong. Dat is simpelweg een ander liedje. Waarvan akte.
op bezoek bij JAM / Rewound Radio in 2018 – foto Jon Wolfert