18.01.2014 – In 1970 bracht het legendarische jinglebedrijf PAMS een nieuw pakket uit (# 39) dat ze de Sherwood-series noemden. Naar Lee Sherwood, op dat moment programmaleider bij WKNR in Detroit. En dat was een vaste klant van PAMS. De radiowereld was in verwarring, want het veranderde allemaal en waar ging het heen? De FM ging het winnen van de middengolf. Op FM hadden de freaks jarenlang hun gang kunnen gaan met muziek van de Gratful Dead en albums van Frank Zappa, daar luisterde toch nagenoeg niemand naar. Maar er werden steeds meer radio’s verkocht met AM én FM, en toen het publiek ontdekte dat FM superieur was, moesten de stations ook wel iets. Bij die hele transitie kwamen ook net enkele bijzondere groepen op, met de ‘betere’muziek, geen bubblegum pop meer, maar gelaagde songs. PAMS probeerde tegen de nieuwe stijl aan te schurken en stapte af van de harmonietjes in de zang van de jingles, maar liet twee solisten de centrale rol spelen. Het waren Cynthia Clawson en Jim Kirk en de jingles die ze zongen waren heel erg in de stijl van Crosby, Stills Nash & Young, Chicago, Blood Sweat & Tears, ook Beatles-riffjes van Abbey Road hoor je er in terug. Een echte stijlbreuk was het, want WKNR, roepnaam Keener 13, stapte af van het vaste logo – en dat was nog eens dubbel vloeken in de kerk. Heel gedurfd allemaal, maar het sloeg niet aan, het pakket werd nauwelijks aan andere radiostations verkocht. Zakelijk een zeperd dus, maar creatief gezien een interessante sprong voorwaarts. LEES HIER over Lee Sherwood, een oomzegger van hem maakte een mooie tribute aan deze beroemde DJ. Over Jim Kirk hadden we het deze week nog, scroll maar wat naar beneden. Hij werkt nog steeds hard en Cynthia zingt ook anno 2015 nog zoals ze gebekt is. Ze heeft een voorkeur voor het doorleefde Christelijke lied gekregen. HIER en HIER zijn daar voorbeelden van te horen.

16.01.2014 – Enkele malen al besteedde Jingleweb aandacht aan de dood van Tom en Judy Parma, de twee echtelieden stierven drie dagen na elkaar rond kerst en werden vorige week samen begraven na een roerende herdenkingsdienst. Begraafplaats Restland in Dallas maakte een mooie Tribute Wall (bekijk hem HIER) met tientallen foto’s uit hun huwelijksleven en professionele bestaan samen. Judy Parma begon in 1958 al jingles te zingen in ‘Pop Sellers’, naast de studio van KLIF. Ze heette toen nog Judy Mansfield, totdat ze op een blind date Tom Parma ontmoette, ze trouwden jong en waren daarna volgens vrienden ‘onafscheidelijk’. Judy zong voor alle grote maatschappijen in Dalls die jingles maakten; PAMS, CRC, Futursonic, JAM en TM, op de foto boven is ze – zeer waarschijnlijk – in de weer voor Futursonic. De man aan haar zijde is Jodie Lyons, die later bij PAMS honderden jingles componeerde. Uiterst links: Brian Beck en naast hem Jerry Whitman. Tom Parma kon aan de slag gaan bij PCRC, PAMS en later bij TM, ze hadden ook samen tijdelijk een jinglebedrijfje, Totalsound, dat ze dreven vanuit hun huis in Dallas aan de 4504 Belmont in Dallas. Totalsound werd op 4 juni 1968 bij de Kamer van Koophandel ingeschreven. Saillaint genoeg grensde dat huis nagenoeg aan de beroemde PAMS studios aan 4141 Office Parkway in Dallas – de afstand tussen beide concurrenten bedroeg nog geen 140 meter, het was om de hoek. Hier beneden zit een jonge Tom Parma achter de knoppen bij – waarschijnlijk – CRC. De man die naast hem staat is Euel Box, schrijver van de beroemde Sonowaltz. Samen hadden Tom & Judy bijna 90 jaar op de klok staan in dit bijzondere jinglevak. Ken R. (Deutsch) wijdde in zijn Second Jinglebook zelfs een heel hoofdstuk aan het echtpaar dat hij HIER bij wijze van eerbetoon nog eens online heeft gezet. Mooie verhalen hoor. Want Stevie Wonder belde Tom Parma bijvoorbeeld toen hij aan de slag ging met ‘Songs in the key of life’. Stevie Wonder graag wilde een sonovox, en Tom maakte zo’n apparaat voor hem. Hij had zelfs duizenden sovovox-cuts gedaan bij PAMS. Omdat PAMS het copyright claimde van de uitvinding maakte Tom een sonovox-installatie van Stevie Wonder onder de naam ‘Z-Articulator’. Het resultaat is te horenop Ebony Eyes, een van de tracks op dit classic album. Stevie Wonder belde het echtpaar jaren later nog steeds als hij weer een leuk nummer of idee had – schrijft Ken. En nee, dat een pakket dat ze later als Parma Productions maakte ‘You can feel it all over heette”, een hit van Wonder, was geen toeval.