24.08.2015 – De vijftig-plussers onder ons kennen The Horse van Cliff Nobles & Co. Inderdaad: de tune van de Veronica drive-in show. Ooit als een vocaal nummer uitgebracht: Love’s Allright (even wennen als je het hoort). De historie van de vocale hitversie hoor je HIER. Vreemd is daarbij wel dat er 2 versies zijn. In de ene versie zingt zanger Cliff Nobles Horse is allright, in de andere versie is toch echt Love is allright te horen. Niet raar, want zo staat het ook op het label en de hoes.
Hoe dan ook. De B-kant van de vocale versie (die dus eigenlijk Love is allright heet) was de instrumentale versie van het nummer. En die vonden ze bij Veronica nou juist de echte ontdekking. Het plaatje werd in 1975 officieel als Veronica drive-in show tune uitgebracht, met 21 Veronica jingles op de B-kant.
Maar luister eens hoe het Orchestra Harlow de nummers The Horse EN Tighten up van Archie Bell & the Drells in een nieuw nummer giet. En dan heet het Horsin’ up. Geinig. Ze zeggen het ook zelf in het intro van de plaat: het is een beetje van The Horse en een beetje van Tighten Up. En daarom verdient het hier een plaatje voor de liefhebbers van radio-jingles en radiotunes.
En wist je dat 7 leden van het latere MFSB waren te horen zijn op The Horse van Cliff Nobles and Co? In 1973 gingen ze onder de naam MFSB voor Philadelphia International Records werken met het producersduo Gamble and Huff. Ze begeleidden opnames van groepen als Harold Melvin & the Blue Notes, The O’Jays, The Spinners, Wilson Pickett en Billy Paul. Tot zover deze lezing namens Leo Blokhuis.
Category Archives: tune
De tune van de vlog van Giel….
23.07.2015 – 3FM-DJ Giel Beelen heeft sinds 4 maanden een vlog op Youtube. En voor de laatste tijd onder een steen heeft gelegen halen we Wikipedia er even bij: een vlog (een afkorting voor video weblog) is de benaming van een dagboek (Engels: log) op internet, waarbij het grootste deel van het dagboek bestaat uit videobeelden. De vlog is een variant op het blog (afkorting voor weblog), waarbij de inhoud voornamelijk tekst is.
Giel is er inmiddels helemaal aan verslingerd, meldde hij onlangs in Broadcast Magazine. “Ik stop nooit meer met Youtube”, zegt hij daar. Hij heeft zijn videokanaal Giels gedoopt. De populairste video is al meer dan 50.000 keer bekeken.
En een vlog heeft een tune nodig, zo leerden ook wij. En dus stapte Giel naar een bevriende studio-eigenaar en liet daar een geinige tune maken. En daarvan maakte hij natuurlijk weer een VLOG. En om de interactiviteit te stimuleren roept hij zijn lezers ook nog eens op een eigen tune in te sturen: “Knutsel zelf wat in elkaar als je durft en stuur je resultaat (doe ook maar via wetransfer) naar mailto: Gielsleader@gmail.com.” We zijn benieuwd wat dat heeft opgeleverd.
NCRV Sport-tune bestaat ook vocaal
20.05.2015 – Verrast waren we toen we er ooit achter kwamen dat de instrumentale tune van de Veronica Drive in Show (The Horse van Ciff Nobles) ook een vocale versie bleek te hebben. Ongeveer zo verrast waren we ook toen Hans Hogendoorn afgelopen zondag (op 50:12) in zijn radioprogramma Zegellak op KXRadio een gezongen versie draaide van Children of Sanchez, uitgevoerd door Chuck Mangione. De zang komt van ene Don Potter, gitarist, zanger en producer uit Nashville, Tennessee.
En daarom is Children of Sanchez tune van de week, een rubriek die vooral niet strijk en zet elke week langs komt. Onze verbazing is niet helemaal terecht, want de vocale versie staat ‘gewoon’ op het 16e album van Chuck Mangione met daarop de soundtrack van de film Children of Sanchez uit 1978 (met Anthony Quinn in de hoofdrol, volgens Mies Bouwman). Een album waarop dus ook de instrumentale versie staat. Die gezongen uitvoering blijkt ook nog eens een 3:40 lange vocale inleiding te hebben. Bovendien bevat het album ook Consuelo’s love theme, een soft versie van het nummer. Nou ja, zoals dat met filmmuziek (terecht) gaat: er wordt voort geborduurd op 1 thema. Mooi hoor. Kortom: reden om eens te luisteren. Al was het maar omdat Chuck Mangione er een Grammy mee won. Wie andere voorbeelden weet van instrumentale tunes in een vocale versie, kan ons mailen. Graag zelfs! En wij komen er hier wel weer over te spreken. Wel of niet als Tune van de week.
Wie is deze wereldberoemde man?
19.05.2015 – Wie deze man herkent zonder het onderstaande artikel gelezen te hebben verdient een dampende kop koffie of een notering in de hitparade. Het is Sid Ramin, de maker van de Top 40 tune, zo’n beetje de Nederlandse übertune. Sydney Ramin arrangeerde het nummer (oorspronkelijk van componist Leroy Anderson) voor zijn album The Big Band sound in 1963. En juist dat arrangement werd wereldberoemd in Nederland. Nog steeds zit de tune verwerkt in de vormgeving van de Top 40 op Radio 538.
In 2013 had Paul Schwendener een interview met Sid Ramin namens de The Film Music Foundation. In de film legt de sympathieke Ramin onder meer het (veel bediscussieerde) verschil uit tussen een arrangeur en een orchestrator. En hij vertelt over zijn ontmoeting op 12-jarige leeftijd met de 5 maanden oudere Lenny (Leonard) Bernstein. En o ja, Sid Ramin is op dit moment maar liefst 96 jaar oud, bij het opnemen van de video was hij 93.
Wie kent neh-neh neh-neh-neh!!?
24.03.2015 – Waar komt het plagerige deuntje ‘neh-neh neh-neh-neh!!’ vandaan? Die vraag wordt beantwoord in het maart-nummer van Quest. Het blijkt volgens Quest de melodie van een Engels kinderliedje, getiteld Bye Baby Bunting uit … 1784!
De melodie is (we citeren Quest) goed te onthouden voor kinderen, maar hoe het een plaagdeuntje werd, is onbekend. De oorspronkelijke tekst gaat niet over plagen, maar over een gezin dat voor een baby zorgt. in Nederland wordt de melodie zowel met als zonder tekst gebruikt. “Je kan me toch niet pakken” is de tekstversie van de deun. Op internet circuleren diverse versies van het druilerige deuntje. Wij plagen onze lezers met deze versie. Wij Nederlanders kennen de melodie trouwens vooral van de Rolo commercial (“bedenk goed wat je met je laatste Rolo doet”) uit de jaren ’90.