05.10.2018 – Het is 1976. In dat jaar horen naar schatting 100 miljoen mensen in 70 landen de titelmuziek van de tv-serie Kojak. Muziekwetenschapper Philip Tagg deed destijds een onderzoek naar de invloed die tunes op mensen hebben aan de hand van dat ene voorbeeld: de tune van Kojak. In de 50 seconden van de tune ziet de kijker niet alleen de kale acteur Telly Savalas met zijn onafscheidelijke lolly voor zich, maar een heel verhaal dat honderden details bevat. Tagg studeerde daarmee af aan de universiteit van Göteborg. In 1979 verscheen zijn boek Kojak: 50 Seconds of TV Music to analyse.
Tagg heeft niet alleen een muzikale analyse gemaakt van de tune, maar de leader ook visueel geanalyseerd; van seconde tot seconde beschreven, vergeleken en tot een presentatie gemaakt. Hier is de ware wetenschapper aan het werk. Philip Tagg (nu 74) is musicoloog en schrijver van een handvol toonaangevende wetenschappelijke boeken over populaire muziek.
Op Soundcloud hebben wij een boeiend fragment geplaatst uit een radio-programma waarin de werking van de Kojak-tune uitvoerig uit de doeken wordt gedaan. Het gaat om een aflevering van het programma “Het voordeel van de twijfel” uit (waarschijnlijk) 1986 van het Humanistisch Verbond. In juni van dat jaar bestond de zomer-invulling uit de vierdelige serie “Muziek en ….”, in dit geval Muziek en Manipulatie. In deze 2e uitzending in de reeks komt Gerard Kempers aan het woord, hij is stafmedewerker muziek bij het Landelijk Ondersteuningsinstituut voor Kunstzinnige Vorming in Amersfoort. Hij legt aan de hand van de (blad-) muziek en de historie uit wat de Kojak-tune met de kijker doet. Een mondelinge uitleg van het Philip Tagg-denken dus. Boeiend luistervoer voor de liefhebber.
Category Archives: tune
Video: opnamen tune Kassa! door Martijn Schimmer
15.09.2018 – Martijn Schimmer heeft al sinds halverwege de jaren ’90 in Amsterdam zijn eigen muziekbedrijf: SMP, Schimmer Muziek Producties. Hij maakt de TV-tunes voor onder meer Nieuwsuur, RTL Nieuws, De Wereld Draait Door, SBS6, Peter R. de Vries, The voice of Holland, en ga zo nog maar even door.
Eén van zijn meest recente opnamen is die van de tune voor Kassa!, het consumentenprogramma van BNNVARA. Hij maakte daar ook een korte video-impressie van. Met dank aan onze vaste correspondent Albert Pleijsier.
Beroemde radiohond van tune Tony Blackburn gevonden
10.09.2018 – Vorige week plaatsen wij op Jingleweb een artikel over de radio-hond Arnold, die niet bestaande viervoeter uit de tune van BBC Radio 1 DJ Tony Blackburn. De bedoelde tune is Beefeaters van het Johnnie Dankworth Orchestra, gebruikt op Radio Caroline en Radio London. Dit is de versie met hond. En hier het droge geluidsfragment.
Onze vraag was: wie weet waar Tony Blackburn in de jaren ’60 zijn hond vandaan heeft? Het was eerder al duidelijk uit enkele interviews dat Arnold (natuurlijk) niet bestond, maar welke vinyl-herkomst hij had, werd nooit duidelijk. Tot vandaag!
Op onze oproep kregen we een bericht van onze oud-jinglepartner-in-crime Maarten Schutjes. Zijn suggestie: “Ik zou eens kijken naar Sound Effects Volume 1, Label: Audio Fidelity – DFS 7006, Series: Doctored For Super Sound uit 1960.” En wat blijkt: ja hoor, kant B track 2, blaf nummer 2 is Arnold. Luister maar. Elf jaar later verscheen ook een elpee geheel aan honden gewijd: Sound Effects Volume 11 – Beware Of Dog, Audio Fidelity DFS 7049, 1971, ook daarop is Arnold – denken wij – terug te vinden.
Wij beloofden de inzender van het juiste antwoord een week lang hondenbrokken. Nu eet de hond van Maarten volgens zijn zeggen uitsluitend katjesdrop, maar hoe dan ook, een passend cadeau gaat richting Maarten. Bedankt!
NOS tune op z’n lelijkst – eeeuh, op z’n klassiekst
26.08.2018 – Als een tune eenmaal overbekend is, is het meestal een teleurstelling als je die tune in een andere versie hoort. Daar hebben we nu wel een héél goed voorbeeld van: De tune van NOS Langs de Lijn. Dat is (natuurlijk) Chump Change, gespeeld door het orkest van Quincy Jones. Het nummer is in 1973 opgenomen in de A&M Recording Studio in Hollywood. Zoals bekend is de sympathieke Belg Jean ‘Toots’ Thielemans fluitend en mondharmonica spelend op het nummer te horen.
Op Youtube staat van hetzelfde nummer ook een uitvoering door het alternatieve uitvoeringen van het Oslo Strykekvartett (Oslo String Quartet), van het album Faller Oppover (Falling upwards). En die overtreft in lelijkheid toch wel alles. Ach, luister zelf.
Op de foto boven trouwens een moment van NOS Langs de Lijn uit 1999, hier zie je Klaas Samplonius (R) en Ferry de Groot in studio CK4 van het Muziekpaviljoen in Hilversum. Zondagmiddag 5 voor 5. Toen je nog mocht roken in de studio’s…
Stephen Emmer wil weer vrij werk maken
29.07.2018 – Het was er door de hitte nog niet van gekomen. Maar dankzij Jingleweb-lezer Albert Pleijsier plaatsen we nu toch even een bericht over tunes-maker Stephen Emmer. Over hem verscheen deze week in de Volkskrant een uitstekend artikel. Niet alleen vertelt Emmer daarin openhartig over persoonlijke zaken, maar ook over opmerkelijke kanten uit zijn vakgebied. Hoe hij aan zijn eerst tune-klus kwam, voor het Humanistisch Verbond. Hoe hij leerde een goeie tune te schrijven. En ook dat hij eigenlijk wel een beetje klaar is met het schrijven van muziek-in-opdracht. “Neem het NOS Journaal. Ik had bij de underscore (sfeermuziek die doorloopt tijdens het vertellen van de headlines, red.) na een westers orkest heel zachtjes een omgekeerde Tibetaanse klankschaal gemonteerd. Er is al zoveel ellende, dacht ik, laten we het publiek geruststellen in plaats van ophitsen.’ Zulke frivoliteiten kwamen er steeds moeilijker doorheen. ‘De tunes hoefden ook niet meer zo onderscheidend te zijn. Opdrachtgevers zeiden: ik wil iets wat op die RTL-tune lijkt. Pure pastiche, het werd een wereld van nadoen. Ik had geen direct contact meer met omroepen, maar met adviseurs van omroepen. Ik kreeg er een Louis-van-Gaal-als-voetbaltrainer-gevoel van: met een enorm serieus gezicht zwaar op de hand zijn over iets ondergeschikts. Lachwekkend. Gelukkig had ik geld verdiend om weer vrij werk te maken.’
Aldus een fragment uit het artikel in de Volkskrant, geschreven door Terence Garnier, foto Daniel Cohen. (Bron: de Volkskrant)