13.08.2019 – Ja hoor, we zijn er weer. Die tune van met het oog op morgen? Die kan echt niet meer. ,,Was ich nog zu sagen hätte, dauert eine Zigarette und eind letztes Glas im steh’n”.
Bijna niemand rookt nog en toch word er elke avond op NPO Radio 1 weer een sigaret aangestoken, kies voor een andere tune, betoogde Frank Koevoets uit Dieren in een ingezonden brief aan dagblad Trouw. Eén Vandaag maakte er een item van. Tekenend voor het niveau van de journalistiek in de zomer (en bij sommige media voor de journalistiek in het algemeen), dat een ingezonden brief bij andermans medium inmiddels een item waard wordt geacht.
Bij de redactie van Het Oog trekken ze trouwens niet wit weg. In het boek 25 jaar Met het oog blijkt dat dit soort kritiek al sinds de opening van het programma in 1974 binnenkomt, elke maand is er wel weer zo’n brief (even Googelen en zelfs Eén Vandaag had dat geweten). Dat drinken mag ook wel minder, vinden briefschrijvers, elke avond met een glas in de hand in een kroeg is heus geen fijn voorbeeld. En in de jaren zeventig moest ook dat Duits in het liedje van Reinhard Mey het nog stevig ontgelden. Waarom heeft een Nederlands programma een Duitse tune? We zijn toch niet meer bezet of hoe zit dat? Zo’n brief past precies in een tijdvak van vertrutting waarbij Facebook kunstfoto’s bant vanwege het naakt en waar kunst moet wijken voor de geest van de tijd. Nederland heeft weinig tradities, een tune die het nu al 45 jaar uitzingt is er één van. Is dat niks waard, meneer Koevoets uit Dieren?
