03.11.2014 – Hieperdepiep, JAM is deze maand veertig jaar oud geworden. Het fameuze jinglebedrijf werd in november 1974 opgericht, laten we dan de eerste maar zijn met een hartelijke gelukwens. Je zou het nog steeds een vlaggenschip kunnen noemen: de JAM-song waarbij het bedrijf na de tien eerste bloeiende jaren van het bestaan alle klanten vakkundig op een rijtje zette. Vijf minuten lang kwamen hun namen en veel van de slogans van toen voorbij in een lied, dat werd geschreven door Bruce Upchurch, met als basis de woorden van JAM-baas Jon Wolfert. Ze zijn er nog steeds trots op, dat voel je aan alles. JAM heeft nog steeds mooi briefpapier, bijvoorbeeld, op de achterkant staan notenbalken met noten.  Niet zomaar een deuntje, aldus Wolfert: “It’s the the 7-voice vocal arrangement to the pretty middle section of “The JAM Song”, which ends with the phrase “the sound of JAM is everywhere you go.”  LUISTER hier om te beginnen nog eens naar de JAM song en lees HIER de lyrics mee, het blijft bijna 30 jaar na dato nog steeds de moeite waard om te horen. Grappig genoeg gebruikte XM, het syndication station via satellite, delen van de JAM song in eigen promo’s, ook alweer twaalf jaar geleden, maar óók nog leuk, LUISTER maar.

25.10.2014 – Ren Groot, grondlegger van Top Format Productions, begon bij CHIN Toronto en werkte daarna bij Noordzee, waar de kiel werd gelegd voor z’n jingles & commercial-carrière in het land. Vandaar dat hij met deze bijzondere advertentie het boekje sponsorde, waarmee Noordzee na veertig jaar wordt herdacht. Pas deze week kwamen we toe aan het beschouwen van “De Gouden glans van radio”, het duoproject van Ferry Eden en Marc van Amstel. Een verademing, na al die gemakzuchtige boekjes waarin krantenknipsels van vroeger ongeverifieerd aan elkaar worden gelijmd. Of waarin ouwe informatie, waarvan je al weet dat er fouten in zitten, voor de honderdste keer wordt rondgepompt. Voor het eerst lees je hier dat de bijzondere beschildering van Noordzee-schip Mebo II door reclamebureau Gill & Gill uit Zürich is bedacht en dat eigenaren Meister en Bollier eerst een veel te klein schip hadden gekocht (de Mebo I) omdat ze weg waren van de prachtige houten trap die erin zat. Die sneuvelde prompt als eerste toen grotere olie- en watertanks werden ingebouwd. Op een nieuwe photoshop-beweking laten we hier op Jingleweb nog eens zien hoe het had gestaan, zo’n mast op een veel te kleine boot.

Hoewel de twee eigenaren zich nu voor het eerst uitspreken over de mistige geschiedenis van RNI, staat er ook een boel niet in het boek en dat is best jammer. Met wat voor dealtjes hadden ze eigenlijk hun kapitaal verdiend in het oorlogsgebied Biafra? Ze zeiden voor Charitas te werken, maar die verklaarde later nooit van hen te hebben gehoord. Ze wilden hun schip aanvankelijk voor de Duitse kust verankeren, maar daar werd in juli 1969 de anti-piratenwet aangenomen. In plaats van snel te stoppen (ze hadden nog geen schip gekocht of ingericht) gingen ze voor de Nederlandse kust liggen, heel veel bushaltes verderop. In de tussentijd gaven ze hun mast weg aan het Peaceship van Abe Nathan, beweerden ze later. Maar waarom dan, ze waren toch zelf in volle voorbereiding? En hadden ze niet Radio Ostsee willen heten? En waarom werden ze niet helemaal Duits, zoals de bedoeling was? En waarom stak de offshore-magnaat P.S. Heerema (bekend van het REM-eiland, hier rechts op de foto) 800.000 gulden in het station, met een onderpand buitengaats waar-ie niet bij kon en maar steeds geen reclame-inkomsten op het station? Wat voor belang zou zo’n slimme vos daarbij hebben gehad? Ze konden volgens de ‘Gouden Glans’ uiteindelijk hun schulden voor het inrichten van hun schip Silvretta terugbetalen met ‘1 miljoen gulden uit de DDR’, maar waar kwam dat geld dan vandaan? Hoe hebben ze dat verdiend? Zouden dat soort dealtjes wellicht nieuw licht werpen op de aanslag op de Boeing boven Lockerbie, waarbij Bollier de ontsteker hadden geleverd, eentje van Oostduitse makelij. Vele vragen worden beantwoord, maar veel vragen blijven over en die worden eigenlijk steeds prangender. Voor wie er niet benieuwd naar is blijft een mooi opgemaakt boek over, met een boel foto’s die nog niemand kende. Zeker, ook een verdienste.

17.10.2014 – Hiep hiep hoera, de Spreekbuis is terug, de – euh – spreekbuis van medewerkers bij de omroepen en alle nieuwe buren in de wijk. In 2013 ging het blad ter ziele, want met een bezuinigingsopdracht van 200 miljoen euro werd er door de bazen met een bijl in het rond geslagen. En nu is Spreekbuis terug van weggeweest. Niet meer op papier, dat is zó hopeloos ouderwets, maar als een flitsende site op het internet. De komma uit de naam (die decennia Spreek’Buis luidde, zodat radio en televisie evenredig werden vertegenwoordigd) is definitief verdwenen. Ouwe getrouwe Bas Nieuwenhuijsen is ook al terug bij de site die in september werd opgezet door Richard Otto (van MobileMarketing.nl) en Ais Leuhery (Sky Radio Group/MyRadio). Het initiatief is geboren in samenwerking met MediaWerkplaats Hilversum. We zijn er blij mee, de informatie is van hoog niveau. Evenals de liefde voor de jingle. Retteketét en proost dus. En vaak kijken natuurlijk, op spreekbuis.nl

09.10.2014 – Af en toe kleuren we buiten de lijntjes bij Jingleweb, en altijd zit daar een ijzeren logica achter ook. BBC Music is een nieuw digitaal kanaal bij de BBC. Een moneymaker van jewelste: kijk voor de aardigheid eens naar de Billboard Hot 100 over de laatste 70 jaar, de helft van alle hits is gemaakt door de Britten, en ze zijn ver in de minderheid in vergelijking met de Amerikanen, de verhouding ligt één op zeven. Nou, dan kun je dus wel wat en is er veel om te laten zien. Ze hebben met hun muziek-kanaal dus aardig wat zout in de pap te strooien. En toch zien ze de schoonheid van muziek buiten hun eigen grenzen ook in. BBC Music maakte deze week een kostbare ode aan de Beach Boys en Brian Wilson en ‘God only knows’, één van de mooiste platen uit de popgeschiedenis, en nog filosofisch van aard ook, het is bijna Zen. Door de 25-koppige zang (de Beach Boys maal vijf) ligt het vocale werk zeer dicht tegen de jingle-zang in Dallas aan (zeven stemmen maal vier), vandaar dat we zonder scrupules verwijzen naar de geweldige UK remix van God Only Knows, zie HIER. Vertel maar eens wie hier zingen (Stevie Wonder en Elton John leveren geen punten op). Er is geen prijs nee, behalve ‘a warm glow around your ego’, zoals Kenny Everett dat noemde. Vergeet ook  de geweldige MAKING OF niet…. die is hier. Nee hoor, een traantje wegpinken is niet erg na het kijken, mannen mogen best wat vrouwelijker worden en vrouwen zijn al vrouwelijk, who cares….

24.09.2014 – OmniPlayer is bezig om Nederland te veroveren. Het is het systeem waarmee radiostations hun jingles, platen en reclames draaien. De software waarmee ze monteren, waar ze weer- en verkeersinformatie op bundelen, kortom alles voor onder de motorkap om snel en betrouwbaar te kunnen werken als radiozender. Ooit werd Dalet heiligverklaard door de omroepen en de commerciëlen. Maar die dagen zijn voorbij, in een sneltreinvaart stappen steeds meer stations momenteel over op het nieuwe systeem, dat werd ontwikkeld door M&I Broadcast services (voorheen Music & Images) in Hilversum – een eigen vinding dus, en eentje die beslist is aangeslagen, want Radio 538, en Q-Music hebben het sinds dit jaar in huis en eerder waren dat al Sky, Veronica, Radio 6 en FunX. Binnenkort maakt ook Radio 2 de sprong voorwaarts. Vanwaar de enorme populariteit? Peter van Klei, de director sales van M&I Broadcast services houdt het in het nieuwe Broadcast Magazine op het gebruiksgemak: veel technisch gecompliceerde handelingen zijn geautomatiseerd, zegt hij. Dat maakt het systeem gebruiksvriendelijk en veel sneller te begrijpen dan bij Dalet. Dat alles komt goed uit, want door bezuinigingen en de komst van nieuwe media moeten veel programmamakers noodgedwongen zonder technicus aan de bak, en moeten ze veel meer ‘content’ verspreiden over diverse media. Wel zo handig om dat met een systeem te doen dat iedereen zich snel eigen kan maken. Want Omni speelt alles af: geluid, videobeeld, grafische bestanden en alles kan met alles worden gecombineerd.  Jaap van ’t Riet bij Q-Music stapte bijvoorbeeld over omdat het systeem simultaan verschillende jingles en reclamespots kan afdraaien bij Q-music en Q-music Limburg ‘zonder dat een DJ zijn werkwijze moet wijzigen’,  zoals hij het zegt. Ook de inmiddels lange en vertrouwde band met M&I speelde mee. M&I introduceerde ooit Dalet op de Nederlandse markt en weet door de langjarige ervaring precies wat de klanten willen – en wat ze nog misten in het Franse Dalet.