29.04.2015 – Met Het Oog Op Morgen bestaat veertig jaar, en dit slaapmutsje op de radio blijft maar populair bij een vaste schare luisteraars. Verander zo weinig mogelijk, lijkt de wetmatigheid te zijn achter het langdurige succes. Hou de tune hetzelfde, hou de opzet hetzelfde (‘….morgen in de ochtendbladen….’) en hou ook de stem hetzelfde. Die stem is nu al veertig jaar lang van Hans Hogendoorn. In al die jaren is de stem eigenlijk nauwelijks veranderd, luister vanavond zelf maar hoe hij nu klinkt en vergelijk hem maar eens met een oude bandje met kopteksten uit de jaren negentig.

Veel omroepwerk doet Hans in het bolwerk van de Hilversumse studio’s. Maar heel veel doet hij ook gewoon thuis, op een plek in ’t Gooi die we hier niet zullen onthullen. Achter in de tuin van Hans staat een voormalige garage met ruimte voor twee auto’s en al decennia is dat de studio waarin hij een deel van de wekelijkse voice overs doet. Hans is een echt radiodier en zijn studio is een luilekkerland voor iedereen die wat heeft met jingles en radiozenders. Hans is niet zo weggooierig van aard en heeft in grote kasten zodoende nog alles liggen  van Radio Lucas (de Amsterdamse ziekenomroep waar hij begon) en van Radio Noordzee, waar hij als Hans ten Hooge veel aan boord zat. En van z’n NOS jaren. Banden en banden en nog eens banden, en cassettes, en videotapes, en lp’s en singles en carts. In de spreekcel die meestal ongebruikt is (hij leest de teksten namelijk staande achter zijn studiotafel) is zelfs nog de radio bewaard die hij zelf als jongeling in elkaar soldeerde, en waarmee een deel van de magie van de radio begon. Over 40 jaar ‘Oog’ gesproken. Weet u wie een ouwe kop begint te krijgen? Reinhard Mey, van de TUNE. Bovendien voerde hij ongemerkt wel een wijziging door in zijn song die de tune is (zoals Hans ontdekte in een versie uit 2008), want daar zong Mey: “Was ich noch zu sagen hätte dauert KEINE Zigarette.” Misschien kan een handige technicus dat in de tune monteren, want de Oog-redactie wordt nogal eens belaagd door luisteraars die vragen of het wat minder kan met al dat gerook op de radio.

22.04-2015 – Wie wat bewaart heeft wat. Bij een zoektocht naar iets geheel anders kwam dit uit een ouwe tekenmap: de cartoon die Jelle Boonstra van Jingleweb in november 1973 op school maakte. Van het fictieve zendschip Radio S.O.S. Een waar tijdsbeeld. Want in dit zendschip zit alles verwerkt dat in de jaren zeventig aan de orde van de dag was: mastbreuken, de marine (in de vorm van twee duikboten), visjes vangen voor het avondmaal, een kuchende generator. De tekenleraar van toen, Pim Leutholff, zette er een 10 op. Jelle zegt: “Hij wilde dat ik voor de kunstacademie koos, maar het werd de journalistiek en dat vond hij heel erg ‘dom’ – al heb ik heb nooit spijt gehad. Eerder had ik een doorsnee getekend van de Mebo II, die in de vitrine van het Omroepmuseum eindigde, naast een model van het schip. Dit was wéér een doorsneetekening, maar dan zo gek mogelijk. We zaten in de lichting die als eerste eindexamen kunstgeschiedenis deed. Onderdeel daarvan was: maak tien eigen tekeningen met Oostindische inkt en een kroontjespen. Dit was er eentje van en het was lekker freaken onder schooltijd.”

14.04.2015 – John B. Wells heeft onmiskenbaar de mooiste stem van iedereen op de radio en het kost je doorgaans vijftig dollar om hem te laten zeggen: KISS one ooo two hit radio of iets met je eigen naam erin, want hij spreekt tegen een fikse betaling slogans in voor radiostations uit de hele wereld. Hij is daarnaast iemand die houdt van het bovennatuurlijke. De goden waren kosmonauten, in een piramide verga je niet als je op 2/3 onder de top wordt begraven, spruitjes groeien sneller in water waar met een pendel kracht aan toe is gevoegd, dat soort werk. Maar je kunt hem ook urenlang horen en zien praten zonder dat het je een stuiver kost. Hij is namelijk de presentator van ‘Caravan to midnight’, en dat is echt wat je radio met plaatjes kunt noemen: Wells interviewt er in beeld (en geeft heel veel zijn eigen mening) en via een goedkoper lijnverbinding zie je dan de geïnterviewde en het gaat allemaal over het vage tot het zéér vage. Maar wel leuk om dat allemaal afgehandeld te horen worden met die stem van bronsgroen eikenhout. KIJK hier naar een recent voorbeeld.