18.01.2017 – Toen Alfasound professioneel met jingles maken begon in het Verenigd Koninkrijk, deden ze hun eerste pakketten voor Trent en Piccadilly Radio in de Strawberry Sound Studio, een van de voorstadjes van Manchester, en misschien dertien kilometer rijden van hun later St. Martin’s Studio in Ashton-upon-Mersey. De studio was één van de besten uit de wijde omtrek, opgezet door de leden van 10cc, die er zelf ook erg lang experimenteerden, zonder dat ze elk duur uur in de studio met z’n uitzonderlijk mooie mengpaneel moesten aftikken. 10cc had de pech dat ze werden overvleugeld door Queens’ Bohemian Rhapsody, dé golden oldie uit de seventies. De ontstaansgeschiedenis van de hit is evenwel zeer de moeite waard. Geschreven als een Rhumba, tot Eric Stewart zei: zullen we backing niet helemaal vocaal maken? En eindeloos zongen ze met z’n vieren Aaaaaaaaaaaaa in 13 verschillende toonhoogtes. Dat werd gedubbeld en nog eens gedubbeld tot er een hemels koor was ontstaan en er werden looptapes van gemaakt. Dat geluid kwam naast elkaar op een 24 sporen en door schuiven te openen en te sluiten konden ze daar melodieën van maken. Er werd een speeldoosje voor boven de wieg aan toegevoegd en Kathy Redfern – de receptioniste – moest fluisteren: Big boys don’t cry. En zo zitten er nog wat productietrucjes in de plaat die buitengewoon leuk zijn. Recentelijk werd op Nederland 3 de geschiedenis van de band 10cc uitgezonden. Maar HIER wordt de passage die ook daar in zat van I’m not in love wat langer uitgespit. Echt kijken, geloof ons nou maar.