13.11.2014 – “We zitten hier gezellig, we zitten hier OK”, zong sneldichter Willy Alfredo steevast. Na elk couplet nodigde hij de zaal uit: Roept u maar!!? En op elk onderwerp dat terugkwam improviseerde hij dan ter plekke een tekst. Op melodietje nummer één of melodietje nummer twee. Alfredo was befaamd in de jaren vijftig en zestig. Hoewel hij reeds in 1976 overleed, is zijn stijl kennelijk nog zo’n gemeengoed dat Parkline dit jaar STER-spotjes in de Willy Alfredo-stijl liet maken. Gek wel, zelfs in de toptijd van de roem was het namelijk al ontstellend oubollig. Dat móest je gewoon nadoen, het schreeuwde erom. En aldus bedacht ook Radio Veronica al in 1972 jingles, met zingend Veronica-personeel en met Will Luikinga aan de piano.

De volgende anekdote over Willy Alfredo is in dit verband te leuk om niet te vertellen. In de jaren zestig was z’n pianist een tijd lang Dick Harris. Die schrijft in zijn boek ‘Taxi naar het paradijs’ dat er na ‘Roept U maar’ in de zaal ‘De Quay’werd geroepen, de naam van de gloednieuwe minister-president. Willy Alfredo was nogal doof aan het raken en stak meteen van wal: “De kraai dat is een vogel, bovenop het dak, daar voelt zich het beestje, het meest op zijn gemak”.