Mary Lyn en Jon in november 1974Appartement was eerste opnamestudio
Alle foto’s: Jingles.com
22.11.2024 – Vandaag bestaat jinglebedrijf JAM Creative Productions in Dallas precies 50 jaar. Oprichter Jon Wolfert heeft daar omheen twee verjaardagen georganiseerd: afgelopen zondag en komende zondag op Rewound Radio. Jon besteedt dan in zijn wekelijkse show (22.00 – 01.00 uur NL tijd) ruim aandacht aan het jubileum met bijzondere verhalen en heel veel jingles.
Gefeliciteerd aan oprichters Jon and Mary Lyn Wolfert!
Wij van Jingleweb en Jinglegek hebben hebben zojuist een speciale audio-felicitatie gestuurd aan Jon and Mary Lyn Wolfert, volledig vervaardigd met AI door Ger Koedam. Het cadeau kun je hieronder horen.
Deze hele vrijdag kun je de audiofelicitatie ook horen op www.jinglegek.nl.
04.11.2024 – Componist, muzikant, arranger en producer Quincy Jones is overleden, hij werd 91 jaar oud. Dit is niet de plek om zijn leven en oeuvre breed te etaleren, dat doen de andere media vandaag. Wij melden dat Quincy Jones 1 van de meest voorkomende namen is in Het Complete Tunesboek, en wel met 39 titels. Masterpiece is natuurlijk Chump change (A&M/1973), dé tune van NOS Langs de Lijn. Althans, voordat deze onnodig opnieuw werd ingespeeld door het Metropole Orkest. Vanaf eind 1974 in gebruik, één van de langstlopende tunes op de Nederlandse radio.
Het nummer was gemaakt voor de Amerikaanse tv-quiz Now you see it (CBS) met Jack Narz, een kruising tussen Wie van de drie, Lingo en That’s the question. Chump change betekent een berg centen. Die je kon winnen! CBS vond de tune na enkele afleveringen ‘te hard’ de schallende trompetten van Quincy werden verruild voor glijdende violen. Maar bij Langs de Lijn bleven de trompetten schetteren. In de nieuwe Metropole-versie is het allemaal wat milder van toon.
Dé tune van NOS Langs de Lijn, hier in ingesproken versie (mastertape).
Een andere earcatcher is They call me mr. Tibbs, het muzikale thema uit de gelijknamige film (UA/1970). Deze energieke muziek werd de bekende opener van de Nederlandstalige uitzendingen van Radio Luxemburg met Felix Meurders en Peter Koelewijn. Vanaf 1973 was het op zeezender Radio Noordzee de tussen-tune van AD Sport- en Sportwereld. Later een filler NOS bij Langs de Lijn. Ach, en zo is de cirkel weer rond.
02.11.2024 – Dit korte artikel bevat veel getallen. Dus let goed op. 7 jingles voor de prijs van 1. Je zou denken dat wij nu bedoelen dat je als radiostation 7 jingles kunt krijgen voor de prijs van 1 jingle. Maar het onderwerp is meer: dat een jinglebedrijf 7 jingles kan maken voor de kosten van 1 jingle. Dus door de zangers en zangeressen een lange jingle te laten inzingen die je daarna in 7 stukken kunt hakken, en dus als 7 losse jingles kunt verkopen. Want vroeger kregen de koorleden per jingle betaald. Kijk, dat is nog eens handel.
De methode werd en wordt nog regelmatig toegepast. En tegenwoordig helemaal, nu het produceren van een jingle nog steeds best kostbaar is, maar de verkoopprijzen tot een twijfelachtig minimum zijn gedaald. Grote klanten betalen soms nog maar een hebbekrats voor een compleet en gloednieuw jinglepakket. Daardoor buiten de jingleproducenten de financiële en creatieve manieren flink uit om jingles betaalbaar te houden.
We hebben een voorbeeld uit de oude doos van het bedrijf Sande & Green. Een jingleproducent uit Los Angeles dat vanaf 1958 tot begin jaren ‘70 jingles produceerde voor veel grote radiostations. Het bedrijf bestond uit Bob Sande (componist) en Larry Greene (producer). Twee van hun grote klanten waren WNEW in New York (zie afbeelding hierboven) en KFWB in Los Angeles. Omdat het bedrijf enkele van de topzangers en -muzikanten uit het hele land gebruikte, waren de pakketten niet goedkoop.
Je ziet het niet vaak; het logo van Sande & Green
De complete customset nummer 5 van Sande & Green voor WNEW in New York duurt iets meer dan 10 minuten. Jingle 1 duurt 1’13”. Maar door slim te editen zijn er minstens 7 jingles uit die ene jingle te persen, en met een beetje creativiteit nog wel meer. Luister maar naar de jingle in volle lengte….
… en 1 van de jingles die daaruit te maken zijn.
Ook in The Winning Score uit 1977 van het bedrijf TM werd dezelfde methode toegepast. De jingles uit dit pakket kennen we in Nederland heel goed, omdat ze jarenlang door de TROS zijn gebruikt. Luister naar 2 cuts uit die set: TM Thematic Basic 4 resing (fast) voor ‘Live from the sixties’, gezongen op 17 november 1987 …
… en cut Thematic Basic 5 (slow) uit de originele demo voor 93 KHJ in Los Angeles.
27.10.2024 – Jinglezangeres Terry Lea Jenkins (96) is overleden. Ze was de laatste zangeres uit de gouden periode van PAMS en andere jinglebedrijven uit Dallas in de jaren ’50 en ’60. Ze deed meer dan 100 versies van de Home Town Song, een liedje dat een stad of een staat bezong. De versie van Radio London werd bekend in Europa. Op de foto staat Terry Lea Jenkins in het midden, met Jackie Dickson (leadzangeres bij TM e.a.) aan haar linkerkant en Tracy Carman van de Media Preservation Foundation aan haar rechterkant. Tracy schrijft vandaag: “I’m so sad to learn that Terry Lea Jenkins, at age 96 1/2, has gone to the great hometown in the sky. Here’s a link to the STEREO mix of the “London” version. Rest in peace, Terry!”
Terry Lea Jenkins, wiens echte naam Marie Therese Leahy was, zong al voor duizenden militairen toen ze 14 jaar oud was. Tijdens haar schoolperiode zong ze al voor een ochtendprogramma op de lokale zender WFAA in Dallas. Haar liedjes – gezongen met een live band genaamd The Early Birds – werden als eerste geprogrammeerd, dan kon ze daarna naar school. De latere jinglemaker Bill Meeks zat ook in die band. Op haar 17e begon ze met zingen van commercial en jingles, nadat ze kennis had gemaakt met Tom Merriman, ook een jinglenaam van het eerste uur. Ze zong als enige zangeres op de pakketten 6 en 8 van producent PAMS, als jingle-antwoord op de wereldhit Fever van Peggy Lee.
Grote beroemdheid kreeg Terry Lee dus met het inzingen van de Home town song, onderdeel van jinglepakket nr. 16 ‘Sound of the City’ van PAMS. Het lied (van 90 seconden lengte) was een lofzang op de stad van het radiostation dat de jingles kocht. Er zijn honderden versies gemaakt, allemaal met verschillende teksten. Veel kwamen ervan op single als promotiemiddel van het radiostation. Ze had zelf niet één exemplaar van die singles in bezit. De artiestennaam Terry Lea Jenkins wordt op velen manieren geschreven, zoals Terry Lea, Terry Lee, Terry Lea Jenkins en Terry Lee Jenkins.
22.10.2024 – Wie heeft ze níet gehoord? De laatste minuten van Radio Veronica op 31 augustus 1974; de speech van Rob Out (“Dat spijt mij … voor Nederland.”), het Wilhelmus (in de uitvoering van Pro Musica o.l.v. Lex Karsemeyer) en de zich herhalende jingle Veronica, Veronica. En toen… het geluid van het zendkristal dat wordt losgetrokken uit de zender (tsjoep). En wat dan blijft is zenderruis.
Die zenderruis zoals we die kennen was niet daadwerkelijk van 31 augustus 1974, maar al eerder opgenomen door Veronica-technicus Ad Bouman, en wel op 2 April 1973 toen het Veronica-zendschip de Norderney lossloeg van haar ankers. Een fragment van die opname is door Ad Bouman achter de laatste minuten geplakt en op die manier beland op de LP Sorry Veronica uit september 1974. Het geluid staat op plaatkant A op 1’16” en ook nog eens op plaatkant B op 19’34”.
Jaren later kreeg het fragment vleugels. Het zat in zo goed als élke radiodocumentaire die ging over het stoppen van zeezender Radio Veronica. En het belandde als element in een custom-jingle van Top Format voor (natuurlijk) Veronica. Dat was begin jaren 90, toen Veronica nog publieke omroep was en de kreet Retegoed introduceerde. De Amerikaanse partner van Top Format (JAM) bracht dezelfde jingles later voor de Amerikaanse radiomarkt uit onder de pakketnaam Hit Power, ingezongen voor het station Power 92 (92.3 FM KKFI in Glendale, Phoenix, Arizona). Daar werd het kristalgeluid echter vervangen door een drumpad, want dat rare tsjoep-geluidje van Veronica zei de Amerikanen natuurlijk helemaal niets. Luister naar een montage van jingles en promo’s met daarin het tsjoep-geluid van het kristal…
En dan voor de échte freaks: het kristal is “Northern Engineering Laboratories, Wisconsin Type: T-12A – 557khz”. Zie foto’s bovenaan dit artikel. (Idee: Albert Pleijsier, met dank aan Niels Zack namens Stichting Norderney.)
